کار بینی یکی از محبوب ترین روشهای آرایشی در کشور است که تقریباً یک چهارم میلیون نفر از آنها تنها در سال 2015 انجام شده است. البته اگر تا به حال نمایش هایی مانند Botched یا Doctor 90210 را تماشا کرده اید و مشاهده کرده اید که چگونه برخی از انواع کارها انجام می شود - شیر آب - ضربه چکش و اسکنه که استخوان را می شکند - به طرز قابل توجهی می توان از جراحی زیبایی بینی وحشت کرد. .
جراح ساختارهای بینی شما و سایر ویژگی های صورت را ارزیابی می کند. بعد از این ارزیابی ، او می تواند به شما بگوید که آیا انتظارات شما واقع بینانه است یا خیر.
جراح همچنین سلامت کلی شما را در نظر خواهد گرفت و باید در مورد خطرات ، زمان بهبودی و هزینه های مربوط به شما با شما صحبت کند. روش های مختلفی برای تغییر شکل بینی وجود دارد. هنگامی که تصمیم به پیشروی گرفتید ، جراح شما باید دقیقاً آنچه را که او پیشنهاد می کند انجام دهد را شرح دهد.
اگر بیمه درمانی دارید ، حتماً پیش از این با بیمه گر خود صحبت کنید تا بدانید چه مواردی تحت پوشش قرار گرفته است و چه مواردی را باید بپردازید. بیمه درمانی معمولاً هزینه هایی را که فقط به دلایل زیبایی انجام می شود پرداخت نمی کند.
یک عمل بینی معمولاً به صورت سرپایی انجام می شود ، به این معنی که یک شب در آنجا وجود ندارد. بیهوشی عمومی یا موضعی دریافت خواهید کرد. با بیهوشی عمومی ، در طول عمل می خوابید. با بی حسی موضعی ، آرام می شوید و بینی شما بی حس می شود ، بنابراین آرام می شوید و قادر به احساس درد نیستید.
در طی عمل ، جراح برش هایی را در بینی ایجاد می کند. در موارد دشوارتر ، جراح همچنین ممکن است برش هایی در قسمت پایه بینی ایجاد کند. سپس جراح از استخوان داخلی و غضروف تجدید شکل می کند تا ظاهری دلپذیرتر به وجود آورد.
نخ های خاردار ساختاری دارند که در آن میله های باریک به نخ های بخیه تک رنگ متصل می شوند. میله ها توسط فیبرهای داخل بافت گیر می شوند و بنابراین می توانند بلافاصله وصل شوند. در سال 1951 نخهای خاردار نیز برای ترمیم تاندون مورد استفاده قرار گرفتند. در سال 1990 ، سولامانیدز و سولامانید 2 برای اولین بار از نخ های خاردار برای انجام برش های صورت استفاده کردند. در نخ های خاردار معمولی ، 2 نقطه در بافت ها نزدیک به یکدیگر کشیده می شوند ، در حالی که میله های کج شده قرار دارند تا قسمت مرکزی آن از هر طرف با قسمت مرکزی نخ به عنوان مرکز قرار بگیرد.
این میله ها با اتصال به بافت ها ثابت می شوند. این یک اثر ضد فشار خون ایجاد می کند که مانع از جدا شدن دوباره بافت ها می شود. اگرچه به نظر می رسد که میله های مورد استفاده در مطالعه حاضر شبیه به موارد موجود است ، اما تمایلات آنها در جهتهای مخالف مرتب شده است. بنابراین ، محور نخ به جای ضد فشار خون اثر ضد فشار دارد. تفاوت دیگر این است که نخ های خاردار دارای انتهای شعاعی تقسیم شده برای به حداقل رساندن اکستروژن نخ تحت فشار هستند.
بیمار به صورت قائم می نشیند و در حالی که ابرو در بردار مورد نظر بالا می رود ، در یک آینه نگاه می کند. هنگامی که بردار توافق شد ، از یک قلم علامت گذاری برای علامت گذاری نقاط ورودی و خروج برای موضوعات استفاده می شود.
هر ابرو به دو نخ نیاز دارد. بیشترین نقطه خروج پزشکی به طور معمول در جنبه موی ابرو قرار دارد و بیشترین نقطه خروج جانبی در ناحیه دم ابرو تقریباً 2 سانتی متر جانبی تا حالت اول است. نقاط ورودی در محل اتصال موها و پیشانی بدون مو به صورت فوق یک طرفه تا نقاط خروج مربوطه قرار دارند. یک بلوک فوق مغزی داده می شود ، و یک چرخ کوچک از بی حسی موضعی در هر نقطه ورودی و خروج بلند می شود. پوست از قبل آماده شده است و در هر نقطه ورودی با نقطه قیچی عنبیه برش کوچک ایجاد می شود.
منبع :